دیجی کش به عنوان یک سیستم پرداخت الکترونیک با هدف پرداخت امن هزینه کالاها و خدمات کاربران ایجاد شده است. طول فعالیت DigiCash کمتر از یک دهه بوده است و نتوانست بانک ها را برای به کارگیری فناوری خود، در این مدت متقاعد کند. شرکت DigiCash، ده سال قبل از بحران مالی که همان کاتالیزور توسعه ارزهای رمزپایه مبتنی بر بلاک چین مانند بیت کوین بوده است، یعنی در سال ۱۹۹۸، اعلام ورشکستگی کرد. بسیاری از نوآوری های دیجی کش، زمینه توسعه فناوری بلاک چین را دهه ۲۰۰۰ فراهم کرد.
بنیانگذار دیجی کش کیست؟
David Chaum فارغ التحصیل رشته علوم کامپیوتر از دانشگاه کالیفرنیا است که پایان نامه او به عنوان اولین نمونه از فناوری بلاک چین در نظر گرفته می شود. موضوع پایان نامه دیوید، سیستم های کامپیوتری ایجاد و نگهداری شده و مورد اعتماد متقابل توسط گروه های مشکوک، می باشد. در سال ۱۹۸۲، دیوید چاوم، انجمن بین المللی تحقیقات رمزنگاری (IACR) را که یک موسسه پیشرو برای تحقیق و توسعه رمزنگاری است، تاسیس کرد.
دیوید چاوم، Blind Signatures (امضاهای کور) را برای پرداخت های غیر قابل ردیابی در سال ۱۹۸۲ منتشر کرد که سیستم رسمی رمزگذاری ریاضی پرداخت ها را ارائه می دهد. این سیستم به دلیل این که پرداخت ها را ناشناس می کند، توسعه قابل توجهی برای پول نقد دیجیتال محسوب می شود. بنابراین دولت ها و بانک ها نمی توانند در یک معامله دو طرفه، پرداخت کننده را شناسایی و ردیابی کنند. این فناوری به دلیل این که از بانک ها می خواهد بر تمام تراکنش های الکترونیکی به عنوان شخص سوم قابل اعتماد عمل کند، متفاوت با فناوری بلاک چین است. بنابراین می توان گفت که دیجی کش غیر متمرکز نبوده است.
تاریخچه دیجی کش
دیوید چاوم، دیجی کش را در سال ۱۹۸۹ در آمستردام تأسیس کرد تا بتواند کارهای نظری خود را در ارز دیجیتال سرمایه گذاری کند. تا سال ۱۹۹۵، شرکت قراردادهایی با بانک Mark Twain در سنت لوئیس داشته است.
در سال ۱۹۹۶، دیجی کش با Deutsche Bank، Credit Suisse، Advance Bank، Norske Bank و Bank Austria قراردادهایی منعقد کرد.
البته دیجی کش نتوانست این موفقیت های خود را ادامه دهد و در نهایت متوقف شد. برخی منابع عدم اعتماد دیوید چاوم به کارمندان خود را عامل این شکست می دانستند. او همچنین به توسعه محصول اهمیت بیشتری می داد تا احتمال عملی شدن آن. همچنین عدم همکاری و مشارکت دیجی کش با بانک های بزرگ و معروفی مانند ING و بی اعتمادی به نت اسکیپ (NetScape) و مایکروسافت باعث این ناکامی شده است. در حالی که همکاری DigiCash با یک یا چند موسسه مالی می توانست احتمال بقای آن را افزایش دهد. یکی از امیدوارکننده ترین مشارکت های بالقوه آن مشارکت با سیتی بانک بود. این بانک در مذاکرات بلندمدت با دیجی کش در مورد امکان یکپارچه سازی شرکت کرد تا در نهایت به سمت پروژه های دیگر سوق پیدا کند.
کاربران با استفاده از نوع خاصی از نرم افزارها می توانند تراکنش ها را از طریق دیجی کش انجام دهند و از طریق استفاده از کلیدهای رمزگذاری، امکان برداشت اسکانس از بانک را فراهم کنند. همچنین کاربران از طریق آن می توانند پرداخت های DigiCash را به سایر گیرندگان ارسال کنند.
دیجی کش از یک ارز دیجیتال به نام cyberbucks استفاده کرده است. DigiCash مجموعه گسترده و منحصر به فردی از اندازه های پرداخت از جمله پرداخت های خرد را برای کاربران فراهم کرده است. همچنین برای تجارت ارز، یک سیستم پست الکترونیکی راه اندازی شد و بسیاری از معامله گران نیز در مبادلات خارج از بازار شرکت کردند.
ویژگی های دیجی کش
۱- DigiCash با استفاده از پروتکل های رمزنگاری جدید که نیازی به اعلام کردن اطلاعات شخصی توسط کاربران ندارند، توانسته پرداخت ها را به صورت کاملا ناشناس انجام دهد.
۲- دیجی کش برای ایجاد یک سیستم پرداخت الکترونیک به عنوان اولین پیشرو شناخته شده است.
۳- اطلاعات در دیجی کش توسط ابزارهای رمزنگاری آن مانند کلید های خصوصی به صورت کاملا امن و محرمانه ذخیره می شدند.
۴- دیجی کش به عنوان اولین ارز دیجیتال، قابلیت ارسال و دریافت ارز Cyberbuck (سایبرباک) را که تحت کنترل هیچ بانک و موسسه ای نبوده است را به کاربران خود می داد.
Cyberbuck چیست؟
Cyberbuck ارز دیجیتال تولید شده توسط دیجی کش است که برای تعیین ویژگی های این ارز دیجیتال، در طول دوره آزمایشی خود، ۱ میلیون توکن از آن تولید و صادر شد.
نحوه کار دیجی کش
دریافت Cyberbuck: کاربران پس از خرید Cyberbuck، این توکن ها را بر روی رایانه های خود ذخیره می کردند.
تراکنش های دیجی کش: کاربران می توانستند هزینه کالا و خدمات را از طریق این توکن ها پرداخت کنند. پس از ارسال درخواست پرداخت و پس از تایید، برای طرف مقابل امکان ارسال Cyberbuck از طریق شبکه فراهم می شد. کاربران می توانستند Cyberbuck را به طور خودکار به دلار آمریکا تبدیل کنند.
امضاهای کور: تراکنش های دیجی کش کاملا خصوصی بودند اما برای ردیابی کوین های تولید شده توسط بانک ها، روش های متعددی وجود داشت. کاربران می توانستند تراکنش ها را در یک پاکت دیجیتالی مخصوص قرار دهند تا بانک ها بتوانند بدون نیاز به اطلاعات خصوصی کاربران، اعتبار تراکنش ها را بررسی کنند.
یکی از حامیان اولیه رمزنگاری کلید خصوصی و عمومی ، دیجی کش بود، همان اصل اساسی که امروزه توسط ارزهای دیجیتال استفاده می شود. اختراع Chaum به عنوان فناوری “امضای کور” باعث افزایش امنیت کاربران دیجی کش شد و همچنین باعث غیر ردیابی شدن پرداخت های الکترونیکی توسط منابع خارجی شد.
